Systemy renowacji budynków
Tradycyjne tynki nie są w stanie skutecznie akumulować krystalizujących soli ani kompensować naprężeń, które występują na etapie krystalizacji. Tynki renowacyjne mają wysoką porowatość, co umożliwia osiągnięcie niskiego współczynnika oporu dyfuzyjnego dla pary wodnej oraz pozwala na akumulację krystalizujących soli w przestrzeniach porów w dłuższym przedziale czasowym. Tynki te charakteryzują się wysoką porowatością i niskim oporem dyfuzyjnym dla pary wodnej oraz niskim przewodnictwem kapilarnym. Są wykonywane jako wyprawy systemowe: dwu-, trzy- i czterowarstwowe.
Potoczne określenie „tynki renowacyjne” odnosi się do konkretnej grupy produktów, które mogą być używane w różnych kombinacjach. Układ warstw systemu jest ściśle uzależniony od koncentracji soli budowlanych (występują najczęściej jony Cl-, SO -2, NO -).
Stopień zasolenia muru wg WTA
The aim of the renovating plaster system is to dry the masonry and create a secure storage for salts that penetrate the plaster along with moisture from the masonry. This is achieved while ensuring a dry surface free of salt efflorescence, thanks to the proper layer arrangement in the renovating plaster system.
FAZA 1
Krystalizacja soli w porach powietrznych tynku renowacyjnego
FAZA 2
Stopniowy wzrost kryształów, wypełnienie porów
FAZA 3
Wypełnione pory powietrzne w tynku renowacyjnym, naprężenia przejmują lekkie wypełniacze
FAZA 4
Rozrost kryształów soli, wzrost naprężeń (destrukcja tynku renowacyjnego)
Szacuje się, że zdolność do pochłaniania soli, a tym samym skuteczność tynku renowacyjnego, wynosi od kilku do kilkunastu lat. System tynków renowacyjnych Ceresit będzie działał skutecznie pod warunkiem prawidłowego doboru układu warstw, dlatego na etapie diagnostyki obiektu istotna jest ocena stopnia skażenia podłoża przez sole budowlane. Uzyskane w ten sposób informacje pozwalają na prawidłowe dobranie układu warstw systemu tynków renowacyjnych. Przekłada się to również na cenę 1 m2 zastosowanego systemu. Niewłaściwa ocena może narazić inwestora na poniesienie nieuzasadnionych kosztów związanych z wbudowaniem systemu nieadekwatnego do panujących warunków, jak również na skrócenia żywotności zastosowanych wypraw tynkarskich.
W zależności od stopnia stężenia soli stosowany jest kompletny system tynków renowacyjnych, składający się z kilku kolejno aplikowanych warstw:
- Ceresit CR 60 - obrzutka renowacyjna
warstwa kontaktowa poprawiająca adhezję następnych warstw do podłoża. Warunkiem jest ażurowe przykrycie podłoża < 50% i maks. grubość 5 mm, aby zachować wymaganą dyfuzję.
- Ceresit CR 61 - podkładowy tynk renowacyjny
hydrofilowa warstwa magazynująca stosowana przy wysokim stopniu zasolenia podłoża oraz przy jego dużych
nierównościach. Minimalna wymagana porowatość tynku podkładowego winna wynosić: w stanie niezwiązanym – 20%, po związaniu – 45%. Pełni również funkcję tynku wyrównującego, przy dużych nierównościach i ubytkach muru.
- Ceresit CR 62 - tynk renowacyjny
hydrofobowy tynk, najczęściej o grubości 2 cm. Minimalna wymagana porowatość tynku renowacyjnego winna wynosić: w stanie niezwiązanym – 25%, po związaniu – 40%. Tynk renowacyjny zawiera w swojej strukturze lekkie wypełniacze, których zadaniem jest częściowe kompensowanie naprężeń powstających w strukturze tynku renowacyjnego pod wpływem krystalizujących soli.
Uzupełnieniem systemów tynków renowacyjnych jest szpachla renowacyjna CR 64. Całość może być wykończona powłokami malarskimi o bardzo wysokiej dyfuzji i niskiej nasiąkliwości: farbą silikonową CR 50 lub farbą zolowo-krzemianową CR 55.
KROK 1
Przygotowanie podłoża.
KROK 2
Kontrola równości podłoża.
KROK 3
Podłoże należy obficie zwilżyć wodą.
KROK 4
Aplikacja CR 60. Należy zwrócić szczególną uwagę, by pokrycie powierzchni było ażurowe i nie większe niż 50%.
KROK 5
Tynk podkładowy CR 61 można aplikować zarówno ręcznie, jak i mechanicznie.
KROK 6
Wyrównanie powierzchni tynku CR 61 łatą.
KROK 7
Po wstępnym związaniu tynk podkładowy należy zafakturować w celu rozwinięcia jego powierzchni i zwiększenia przyczepności kolejnych warstw.
KROK 8
Aplikacja tynku renowacyjnego. By zapobiec spękaniom, jego warstwa powinna mieć jednorodną grubość na całej powierzchni.
KROK 9
Tynków renowacyjnych nie należy zacierać na gładko. Do wyprowadzenia powierzchni można użyć pacy drewnianej lub styropianowej.
KROK 10
W celu ujednolicenia powierzchni na połączeniu tynków renowacyjnych z istniejącymi tynkami należy zastosować szpachlę renowacyjną CR 64. Po związaniu szpachli wykonać malowanie farbą CR 50 lub CR 55.
KROK 11
Ściana po aplikacji systemu renowacyjnego.
Chętnie odpowiemy na wszelkie pytania dotyczące naszych produktów, miejsca zakupu lub właściwego rozwiązania dla danego projektu.