Izolacje akustyczne

Wyróżnia się dwa rodzaje dźwięków,  które skutecznie zaburzają komfort akustyczny:

• dźwięki powietrzne – powstają i rozprzestrzeniają się w powietrzu, przenikając między pomieszczeniami; tworzą się, np.  podczas rozmów, słuchania muzyki, oglądania telewizji, a także przez czynniki zewnętrzne takie jak np. ruch uliczny, wiatr itp.; dźwięki powietrzne częściowo przenikają poprzez nieprzygotowane odpowiednio przegrody (ściany, stropy), a także przez rozmaite mostki akustyczne (miejsca w ścianach i stropach, przez które poprowadzone są instalacje grzewcze, gniazdka elektryczne i inne media), które są szczególnie niewskazanym zjawiskiem, jednak raczej trudnym do całkowitego uniknięcia
• dźwięki uderzeniowe (materiałowe) – szczególnie słyszalne i uciążliwe w pomieszczeniach piętro niżej, powstają na skutek pobudzania do drgań stropu podczas użytkowania: chodzenia po stropie, przesuwania przedmiotów itp.
  

Wytłumianie tych dwóch rodzajów dźwięku wymaga nieco innych działań. Do zniwelowania dźwięków powietrznych, konieczny jest duży ciężar przegród lub zastosowanie układu wielu warstw. Przegroda powinna jednocześnie odbijać i pochłaniać dźwięk. Redukcja dźwięków uderzeniowych, odbywa się przede wszystkim przez odpowiednie przygotowanie stropu. Popularną i skuteczną metodą, jest zastosowanie wielowarstwowej podłogi pływającej w pomieszczeniu, z którego dochodzą niepożądane dźwięki,

O właściwościach akustycznych podłóg (z wyłączeniem podłóg podniesionych) decyduje układ warstw, z których są zbudowane. Układy zwiększają izolacyjność akustyczną płyty stropowej, w szczególności od dźwięków uderzeniowych. Ze względu na ich właściwości akustyczne można je podzielić na trzy podstawowe grupy:

• podłogi pływające (PP) - izolują strop od dźwięków powietrznych i uderzeniowych;
  
• lekkie konstrukcje podłogowe (PL) - powodują zwiększenie izolacyjności stropu od dźwięków uderzeniowych;
  
• wykładziny podłogowe z warstwą izolacyjną oraz wykładziny dywanowe (PW) - zwiększają izolacyjność stropu od dźwięków uderzeniowych.

Najlepszym i najprostszym rozwiązaniem, bardzo skutecznie tłumiącym dźwięki uderzeniowe oraz znacznie redukującym przepływ przez strop dźwięków powietrznych jest tzw. podłoga pływająca.

Podłogi pływające izolują płyty stropowe od dźwięków powietrznych o natężeniu od 2 do 5 dB. Wszystko dlatego, że tego typu podłoga nie posiada stałego połączenie z innymi elementami konstrukcyjnymi, więc dźwięk nie przenosi się na nie. Warstwę tłumiącą  najczęściej wykonuje się z: elastycznego styropianu, płyt z wełny mineralnej lub szklanej oraz mat polietylenowych. Materiał płyty dociążającej, ma stosunkowo niewielki wpływ na parametry akustyczne podłogi i powinien powodować obciążenie statyczne warstwy izolacyjnej nie mniejsze niż 400 N/m2.

W pomieszczeniu mieszkalnym, układ z podłogą pływającą  wygląda w następujący sposób:

• element konstrukcyjny (strop)
• warstwa izolacyjne (warstwa materiału termoizolacyjnego, który jednocześnie tłumi dźwięki uderzeniowe z wylewki)
  
• warstwa wylewki (jastrych pływający o grubości minimum 45 mm)
• warstwa wierzchnia – posadzka

Oprócz izolacji poziomej nieodzowne jest zastosowanie izolacji brzegowej o grubości 0,5 do 1 cm, która powinna być wykonana z materiału elastycznego (mogą to być gotowe taśmy brzegowe). Układanie płyt izolacyjnych rozpoczynamy od narożnika, pierwszy rząd płyt kładziemy dociskając do izolacji przyściennej. Kolejne rzędy powinny być umiejscowione względem siebie tak, by styki płyt sąsiadujących rzędów, nie pokrywały się. Krawędzie płyt powinny ściśle do siebie przylegać.

 Aby uniknąć zawilgocenia izolacji w zetknięciu z warstwą podkładu, na warstwie płyt należy ułożyć nieprzepuszczalną warstwę przeciwwilgociową - np.: z folii polietylenowej grubości 0,2 mm. Przy ścianach folię wywijamy ponad warstwę jastrychu – nadmiar zostanie obcięty w końcowej fazie wykonania posadzki, po wyschnięciu jastrychu.

Grubość jastrychu wykonanego na warstwie izolacji akustycznej powinna wynosić nie mniej niż 45 mm (jeżeli na izolacji termicznej rozprowadzone byłoby wodne ogrzewanie podłogowe należy do 45 mm dodać zewnętrzną średnicę przewodów grzewczych). Do wykonania jastrychu można rzecz jasna użyć jastrychu z mixokreta. Minusem takiego rozwiązania jest jednak długi czas wiązania materiału. Do wykonania warstwy wierzchniej trzeba wtedy czekać około 4 – 5 tygodni. Znaczne przyśpieszenie prac można uzyskać stosując gotową, szybko twardniejącą masę posadzkową Ceresit CN 87. Wykonany z nich podkład ma odpowiednią wytrzymałość i wilgotność już po 3–5 dniach.

Gdy wierzchnią warstwę stanowić mają wykładziny PCW lub gdy w warstwie jastrychu nie wykonano uskoków związanych z różną grubością posadzki (grubość parkietu to 22 mm a płytka ceramiczna ma grubość do 10 mm) wówczas do wyrównania jastrychu można zastosować zaprawę samopoziomującą Ceresit CN 72  lub Ceresit CN 69 (maksymalna grubość warstwy z zaprawy z Ceresit CN 72  nie może być większa niż 20 mm, a z Ceresit CN 69 – 10 mm ). Masy te mogą być stosowane w pomieszczeniach nie narażonych na trwałe zawilgocenie.

Prace czysto glazurnicze rozpoczynamy od przygotowania podłoża – należy je oczyścić z kurzu, brudu, substancji antyadhezyjnych. Jastrych, na którym będziemy układać płytki wzmacniamy powierzchniowo gruntem głęboko penetrującym Ceresit CT 17. W pomieszczeniach narażonych na zawilgocenie (kuchnie, toalety, łazienki) wykonujemy pod warstwą płytek hydroizolacje z foli w płynie Ceresit CL 51 lub powłoki uszczelniającej Ceresit CL 50. Izolacje aplikujemy w dwóch warstwach - pędzlem wcieramy pierwszą, a po ok. 30 minutach nanosimy drugą. Po upływie około 1,5 godziny dla  Ceresit CL 50, lub 4 godzin dla Ceresit CL 51 od naniesienia drugiej warstwy, można zaczynać mocowanie okładziny ceramicznej. Izolacja powinna być wywinięta na ścianę na wysokość 15-20 cm. Wymienione materiały to powłoki elastyczne, kompensujące naprężenia związane ze zmianami temperatury i wilgotności na powierzchni. Połączenia posadzki ze ścianą wzmacniamy poprzez wklejenie taśmy uszczelniającej Ceresit CL 152.

Ze względu na zastosowanie hydroizolacji elastycznej do klejenia płytek możemy użyć zaprawy klejącej Ceresit CM 12 „Elastic Gres”. Jeżeli zależy nam na czasie z pomocą przyjdzie szybko twardniejąca zaprawa do gresu Ceresit CM 29 „Multi Express” – czas, po którym będziemy mogli rozpocząć spoinowanie wyniesie wtedy tylko 3 godziny.

Jeżeli chcielibyśmy jeszcze dodatkowo wzmocnić efekt tłumienia hałasu to do klejenia płytek polecamy klej Ceresit CM 77 „UltraFlex”, który wygłusza dźwięki o 14 dB. Po stwardnieniu zaprawy (każdy klej ma inny czas spoinowania) możemy przystąpić do spoinowania stosując spoinę elastyczną Ceresit CE 40 aquastatic lub Ceresit CE 43 Grand’Elit, które dodatkowo są wzmocnione formułą MicroProtect zapobiegającą powstawaniu grzybów i pleśni. Połączenie posadzki ze ścianą należy wypełni silikonem sanitarnym Ceresit CS 25 lub uszczelniaczem poliuretanowym CS 29 w zależności od rodzaju pomieszczenia.

W pomieszczeniach, w których nie zachodzi konieczność stosowania izolacji podpłytkowej, do przyklejenia terakoty możemy zastosować uniwersalną zaprawę klejącą Ceresit CM 11„Comfort”, natomiast w przypadku gresu - zaprawę klejącą Ceresit CM 11 Plus. Po stwardnieniu zaprawy (każdy klej ma inny czas spoinowania) możemy przystąpić do spoinowania stosując, tak jak w opisanym powyżej przypadku spoinę elastyczną Ceresit CE 40 aquastatic lub Ceresit CE 43 Grand’Elit, które dodatkowo mają zwiększoną odporność na ścieranie (szczególnie ważne w pomieszczeniach gdzie poruszamy się w obuwiu) oraz bardzo niską nasiąkliwość (dzięki temu spoiny są łatwiejsze do utrzymania w czystości). Miejsca połączeń posadzki ze ścianą wypełniamy uszczelniaczem poliuretanowym CS 29.